Камаедзiца - Атрута (Вернасць 2011) | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Камаедзiца
• Атрута (Вернасць 2011)

АТРУТА

Ганьба. Ганьба. Ганьба.

Адлупцаваны, абгавораны ты i забiты ў кут абвінавачвання:
Мінулае – памылка, ня гэткiя думкi.
Зноў указкай дзеляць нашу Зямлю.

Паход да нябачнай мэты,
Барацьба за прыдуманы свет.
Перавод дарог. Кругагляд – пустэча.
На касцях Багоў – вясёлы банкет.

Агідны зброд бязродны, які названы “тутэйшым”,
Што праз бруд выдае карты тут,
За спіною хавае казырную смерць,
Хітрыя вочы за плячыма рыхтуюць бізун-хамут.

Цалуюць калені, шыпяць языкі атруты,
Працягнуўшы рукі, каб даравалі жыццё.
Стаючы на каленях пакорна;
Цывiлiзацыi брудныя прадстаўнікі.

Лаяцца смехам, смяюцца слязьмi,
Здзекваюцца, зневажаюць i бураць, паляць i брудзяць
Памяць святую… Нашу памяць святую.

На лёсах гiсторыi – іх новыя скіраванасці,
Дзе танчаць на руінах традыцый.
Гніючы, плююць на Маці-Зямлю,
Сваю вернасці клятву забыўшыся.

Хвароба слепаты, хвароба тупасцi;
Хiтрасцi зручныя метады:
Раскрыўшы кішэні,
Кідаюць цукеркі падманаў.

Перадзел маёмасцi, падзел душ заблукаўшых,
Самотныя позiркi, карысныя слёзы.
Ноты надзеi, тоны падзякi, золата толькi ў манетах,
Манеты ў сэрцах, сэрцы пустыя, бедныя душы людскiя.

Iзалююць бяспеку ад сапраўднага быцця,
Шэрай плямай аджываюць па плыні,
Безупынна моляцца ворагам
Пад кантролем хiтра-вузкiх вачэй.

Дзень пры дні, ад часу безразважнасці
Робяць выгляд працы ў патрэбны раз.
Мяняюць менталiтэт, сумленне,
Балансуючы сярод уважлiвых iлбоў.

Адмяняюць памеры i вагу на душы,
Па горцы хутка з’язджаюць
Нiжэй i нiжэй – так патрабуе пан…
Ён цяпер закрывае ім вушы.

Перакладаюць на мову нямую аповяд,
Казкi чытаюць перад сном, каб не спаць.
Адкiдваюць волю i робяцца хворымi –
Таго патрабуе пан.

Захоўваюць маразм i дурасць,
Цiха клiчуць на дапамогу смерць,
Вырываюць праўду – так кіруе іх пан.
Ён цяпер забiвае былых цывілізацый мудрасць.

Ці час iдзе павольна, ці час iдзе хутка –
Успрыманне не вяртаецца да розуму.
Забавы галюцынацый
Мастацтвам эксплуатацыі і пратаколамі.

Нiцi не плятуцца лёсам i знакамi,
Не акрэслены зорамi, Выраю шляхам…
Толькi кускамi размовы, толькi балады кавалкамi,
Дымам, брудам, пустымi сасудамi.

Дзёрзкія сферы i вакуум з празрыстымi сценамi,
Дзе жывуць гадавальнікам смяротным.
Дзевяць перашкод – i пешкi гатовыя:
Нумар замацаваны ды пастаўлены штампы.

Хмель зробiць мяккiмi цвiкi паўстання,
Нажы растануць у руках “змагара”.
Цiкавыя словы, дурманлівыя гукi –
Раздураны карагод хлуслівых фарбаў.

Аддаюцца “лекару” аднаго экзэмпляра,
Плывуць разам з усiмi ў “марах вiна”.
Нямыя рабы разлажэння, самазабойцы,
Новая труна, магiла сыра…

Сiроцкiя жалі, крыўда на свет,
Смутак тугі, прынiжаны стан журбы.
Бязмэтнасць жыцця апраўдання слабасцi –
Нікчэмнасць шэрай літасці.

Гнілыя целы, мёртвыя душы скрухі,
Што залежаць ад хваробы.
Пацукі жыцця, растворы быцця,
Рабы iснавання.

Памыямі абліта сумленне,
Сэнс – марнатравіць жыццё.
Паражэння звон, бяссілля стогн,
Хлусня, падман.

Паклоны б’юць эксплуатацыi здрады,
Слабасцю вырываюць карані чысціні,
Веліч мяняюць на прыгнёт,
Прадаюць ісціну, шчырасць.

Бедныя, атручаныя думкi статка,
Заплюшчаны вочы радасцю рабскай.
Самазабойцы чалавецтва
Графiкам календару растраты iснасцi.

Бетонны твар гарадоў,
Як клетка-путы для птаха волі.
Мярцвяцкае сэрца нежывых краін,
Чарады станкоў…

Разбэшчваюць існаванне,
Песцяць сiстэму хлуснi,
Будуюць пацехі ахову
Эгаісты-спажыўцы.

Не зразумеюць яны Прыроду
I не адчуюць сэрцам прастору,
Не дакрануцца да Вечнасцi
I не акрэсляць полымем лёс свой.

Iнфармацыйныя цiскi,
Шэрыя партыi, салодкiя мроi;
Iлжывы смех, iлжывыя слёзы,
Iлжывае жыццё, iлжывыя героi.

Татальны анты-чалавечы кантроль:
Падземная вайна, падземны кароль;
Разбурэнне культуры, разбурэнне сумлення,
Насычэнне розуму брыдкімі забавамi.